گیلنا- بهرام قربانپور مدیر مسئول پایگاه خبری گیلنا و فعال رسانه ای و فرهنگی گیلان در یادداشتی به مناسبت گرامیداشت روز “قلم” نوشت؛

نامگذاری ۱۴تیر به پیشنهاد انجمن قلم ایران و تصویب شورای فرهنگ عمومی بعنوان روز قلم، فرصتی شد تا در خصوص این روز ارزشمند و مقدس، کوتاه و مختصر قلم فرسایی کنیم.

همانطور که مستحضرید قلم زیباترین، بهترین، تندترین، نرم ترین، قدرتمندترین ابزار گذشته و امروز بشر بوده است، تا جایی که خداوند در قرآن جاویدش، به آن قسم یاد کرده است و این مهم خارج از بحث ابزاری اش، در حوزه اعتقادی و معنوی به قلم ارزش و اهمیت ویژه ای بخشیده است. اما آن چیزی که نگارنده را به تراوش کلمات و بازی جملات وا داشت، مظلومیت «قلم» در جامعه امروزی بود.

پر واضح است «قلم» بعنوان ابزاری برای آگاهی بخشی، توسعه تفکر، واکاوی اندیشه و تبادل ایده و نظر به شمار می رود، اما امروز این اصطلاحات برای قلم دیگر کاربردی ندارد یا اگر هست، بسیار کمرنگ و کم جان است.

مسیری که تراوش قلم را به سمت عرفان، اندیشه و معنویت می کشاند، راهش را به ریا، تملق، چاپلوسی و تزویر داده است و اکنون «قلم» ابزاری برای بزرگ کردن و یا کوچک کردن افراد، احزاب و گروه ها تبدیل شده است.

هر کسی می خواهد کسی را بکوبد، تخریب کند و یا بزرگش کند و تعریف و تمجید کند، «قلم» را بر می دارد بدون آن که به قداست قلم احترام بگذارد، البته این مهم در فواصل و ادوار مختلف تاریخ، جور دیگری نمایان می شد و اینجاست که باید گفت؛  “قلم در مسیر تاریکی قدم برداشته است.”

اگر بگوییم؛ عصر حال شده عصر مظلومیت قلم، دروغ نگفته ایم. چرا که هر کس و ناکسی از میانه راه می رسد، قلم بدست می گیرد و تمام کینه و کدورتش را در صفحه(مجازی-واقعی) پیاده می کند و به خورد مردم می دهد، از آنجایی که آزادی بیان و قلم موجود است و نظارتی در انتشار مطالب افراد بویژه در فضاهای مجازی نیست، هر کس به خودش اجازه می دهد تا «نویسنده» شود و قلم به دست بگیرد و اینجاست که افرادی که نویسنده واقعی هستند و صاحب خرد، اندیشه و عقلانیت هستند،  به گوشه نشینی اختیار می کنند و عطای قلم را به لقای قلم بدستان پرمدعا می بخشند.

«قلم» که روشنی بخش روح، روان و اندیشه بشر است و به افراد سمت و سو می دهد و بارها تراوش قلم سبب شده تا مسیر زندگی افراد تغییر کند، اما گاها همین قلم طوری استفاده می شود که افراد را به بیراهه می کشاند.

معمولا افرادی که «قلم» به دست می گیرند، دغدغه مند هستند، یکی برای فرهنگ دغدغه دارد، دیگری برای مشکلات اجتماعی و اقتصادی، آن یکی هم دیدگاه اعتقادی داشته و عرفانی می نویسد؛ هر کسی در حوزه خودش؛ برای تنویر افکار عمومی و یا بعضا مطالبه گری های اجتماعی، «قلم» به دست می گیرد. یکی کتاب می نویسد، یکی مقاله، یکی یادداشت، دیگری دلنوشته، آن یکی شبنامه؛ هر کس از قلم برای اهداف خاص خود بهره می گیرد، اما این سوال مطرح است، که آیا همه این افرادی که «قلم» به دست می گیرند، از هویت، جایگاه، رسالت و قداست «قلم» با خبر هستند؟

عده ای با ابزار قلم، نوشتاری که با کینه، نفرت و دروغ توام است، شخصیت افراد را ترور می کنند، یا با «قلم»، پای هویت افراد را قَلَم می کنند، در حالی که این «قلم» می بایست برای ایجاد آرامش، خلق اندیشه و تبادل نظر در اختیار گرفته شود، مسیرش را گم کرده است.

در پایان ضمن تبریک خدمت صاحبان خِرد، اندیشه و عقلانیت و قلم بدستان واقعی، امید است روزی فرا برسد تا قلم در جایگاه واقعی خود بکار گرفته شود، نه ابزاری برای نردبان افراد، یا سقوط.

بهرام قربانپور

مدیرمسئول پایگاه خبری گیلنا